Litlle Boy & Nightingale (B) Blues - Americana Den Benghel Hamme - 15-11-2024 reporter & photo credits: Marcel info band: Little Boy & Nightingale © Rootsville 2024

Den Benghel is nog één van de ietwat nog bruine kroegen die Hamme nog rijk is. Met een sympathieke, jonge cafébazin en een hele schare aan speciale bieren blijft het toch één van mijn favoriete plaatsen om te vertoeven. Zeker als Anouche, de waardin van de zaak, beslist om op geregeld tijdstippen, tijdens deze wintermaanden, een akoestisch optreden te organiseren. Vandaag wordt de spits afgebeten door het sympathieke duo Little Boy & Nightingale.

Wouter Verhelst aka Little Boy en Ilse Van Dooren aka Nightingale zijn een duo naar mijn hart met een liefde voor muziek. Het is alvast niet de eerste kaar dat ik dit duo aan het werk zie maar het is altijd aangenaam om beiden aan het werk te zien en te horen. Ze hebben een passie voor blues, country en rock'n roll, en die passie straalt van het podium tijdens hun optredens, waardoor ze ook de aanwezigen weten te begeesteren. Ze beheersen een breed repertoire dat zich niet enkel beperkt tot blues maar zeer gevarieerd loopt over swingende rock’n roll, country en het betere rootswerk.

Het geheel wordt uitgevoerd op akoestische gitaar, mondharmonica, percussie en de aangename stem van Ilse Van Dooren, die ondertussen ook nog de ukelele ter hand heeft genomen. Waarom ook niet, dit kon er ook wel bij!

Vrijdagavond en Den Benghel was aardig volgelopen voor deze gig. De glazen waren goed gevuld en iedereen zat in de startblokken toen ons duo Kim Wilson’s ‘I Believe I’m In Love With You’ het café in slingerde, op de voet gevolgd door ‘Rock ’n Roll Never Dies’ en ‘Two Louzy People’, titeltrack van hun cd. Onmiddellijk zat de ambiance er goed in en je zag dat de aanwezigen het zich lieten welgevallen. Het tempo ging dan even naar beneden voor een schitterende versie van ‘St James Infirmary’ waar de hoofdrol werd opgeëist door de mooie stem van Ilse, maar ook Wouter liet zich op gitaar zeker niet onbetuigd. Mooi moment. Een eerste sing-a-long werd een feit met ‘You Can’t Judge A Book By The Cover’van Bo Diddley. Bluesklassiekers die we al tal van keren hebben gehoord maar toch nog aangenaam blijven om naar te luisteren, zoals ‘Baby What You Want Me To Do’ en ‘Big Boss Man’.

Met het mooie ‘Guilty’ van Randy Newman mocht het tempo terug even naar beneden en volgde hierop het gekende ‘Death Flowers’. We naderden het einde van deel 1 en met ‘As The Crow Flies’ van Tony Joe White, werd deze in stijl afgesloten.

Tijd voor een frisse pint en vooral een frisse neus om af te koelen en we konden er terug tegen aan.
‘Mama Tried’ van Merle Haggard was een nieuwe song op de ellenlange playlist van het duo. Genoeg stof om uit te puren en iedereen tevreden te stellen. ‘I Never Promised You A Rose Garden’ van Lynn Anderson leverde alweer een massale sing-a-long op. Uit alle hoeken en kanten van de kroeg werd het refrein uit volle borst meegezongen. Wouter gaf het uiterste van zichzelf bij ‘When Love Came To Town’ en het werd rocken geblazen met Bob Seeger’s ‘Old Time Rock ’n Roll’. Het was genieten. Dat het duo van alle markten thuis is, bewezen ze met hun versie van Amy Winhouse’s ‘Back In Black’. Schitterend vond ik dat.

We gingen licht de gospel tour op met ‘Get Right Church And Let’s Go Home’ van Reverend James Cleveland. Stilaan naderden we het einde van deze zeer aangename gig en het tempo werd de hoogte ingejaagd met een speedversie van ‘Shake Ratlle And Roll’, het alweer, uit volle borst meegebrulde ‘Suspicious Mind’ en Rory’s ‘Bullfrog Blues’. Het doek viel bij een mengelmoes van ‘Shake That baby Tonigh/Can I Get A Witness/Working Too Hard’. Pfff..van een afsluiter gesproken….maar dit betekende alvast het einde van de show niet.

Iedereen was nog super enthousiast en riep om meer, en meer kregen we zeker en vast met zowaar 4 bisnummers startend met ‘Honky Tonk Women’, gevolgd door ‘Delilah’ van Tom Jones, de ‘Pistol Slappin Blues’ van Rory Gallagher om uiteindelijk huiswaarts te worden gestuurd met ‘Seven Nights To Rock’. Jawaddedadde.

Niets dan blije gezichten na deze gig en met reden. Dikke ambiance met een duo dat weet hoe een publiek naar zijn hand te zetten. Hoewel het de zoveelste keer is dat ik beiden aan het werk zag, hebben ze mij nog nooit ontgoocheld en bezorgen de aanwezigen altijd een geweldige avond. Ik kon dus weer als een blij man huiswaarts keren.

Merci Wouter en Ilse voor de leuke avond en merci Anouche om terug leven in het Hamse uitgangsleven te blazen! Cheers folks!!